Fred Klee & Southern Rumble (B) Sunday Evening Blues Muze Café Heusden-Zolder (17-04-2022) report & photo credits: Freddie info organisatie: be-MINE Blues info band: Fred Klee & Southern Rumble © Rootsville 2022

Voor de laatste "Sunday Evening Blues" van dit seizoen dalen we met die van be-MINE Blues nog eens diep af in de mijnschacht van "Zolder Mijn", dit met op de affiche "Fred Klee & Southern Rumble". Zo wat iedere editie van deze "Sunday Evening Blues" werd het bordje "Sold Out" aan de deur gehangen en zo kan je spreken van een denderend succes. Een absoluut hoogtepunt vond ik "Big Joe & Phantom 309" met hun fantastische tribute aan song-meester Tom Waits.

Uiteraard heeft iedereen zijn eigen voorkeur en de diversiteit aan Belgische groepen toonde aan dat die van "be-MINE Blues" een goede selectie hebben doorgevoerd vanaf de start met "Blues Lee" op 27 juni 2021. "Fred Klee" op zich gaat al lang mee in de muziek scène en dit met de nodige ups and downs. Zijn theatervertoningen van "Radio Cachot" en "Radio Cachot-Justine" waren een schot in de roos en misschien ook het moment om de positieve weg verder in te slaan met als resultaat deze "Fred Klee & Southern Rumble".

In deze "Southern Rumble" vinden we aan Fred's zijde Jan Ieven (bas), Patrick Cuyvers (keys), Arnout Hellofs (drums) en als gitarist Luc Janssens. Het woord is nu aan "Fred Klee & Southern Rumble"...

"MC" is als vanouds Roeland Bierkens aka "Ale" van het akoestische duo "Ale & Alley". Nog even aan wat socializing doen en zo was het gans "Muzecafé' klaar voor wat een spetterende avond zou gaan worden. De "MC" herinnerde er ons nog vlug aan dat het Pasen was en met zijn paaswens repliceerde wij dan met, bedankt voor tie bloeme...Spelen dan maar zou ik zeggen.

"Fred Klee & Southern Rumble" begonnen erg sterk met "Midnight is Waiting" en al meteen met het funky "Down At Rampart" voelden we ons in het "French Quarter" van New Orleans, dit mede ook door de "Percussie Voodoo Stick" welke Fred Klee hanteerde. Nog meer muziek uit de "Second Line" zou er ook nog wel aankomen maar met "She and The Sea" lieten zowel Fred als Patrick Cuyvers horen dat er ook soul in hun body zat.

Vervolgens kregen we "You've Been Sold A Lie" en het verhaal rond het ontstaan van het nummer laat ik in het midden, alleen het was mooi. Tijd om de meute hier eens in actie te gaan zetten en dat deden "Fred Klee & Southern Rumble" met "Up On Cripple Creek" van de weergaloze "The Band". Ook deze "Southern Rumble" waren outstanding hoor en daarbij mochten we ondervinden dat ook batteur "Arnout Hellofs" voor dit genre een dijk van een stem heeft.

De wisselende vocals van Fred Klee, Patrick Cuyvers en Arnout Hellofs maakten dat de variatie zeer hoog was en alles hier loud & clear binnenkwam. Met de original "A Fool Moon And You" staken we even over richting San Antone en weerom een uitstekend nummer, alleen ook hier was het verhaal van ontstaan eerder tragisch te noemen, maar na "Justine" zijn we hier louter en alleen voor de muziek. Dat Fred Klee ook een fan is van "Crosby, Stills, Nash & Young" staat buiten kijf en werd het daaropvolgende "Love The One You're With" van de hand van Stephen Stills al luidkeels meegezongen. Het zou een night to remember worden maar nu was het pauze. Ook David Ronaldo en zijn Lesley vonden het meer dan OK, net als de nieuwe bassist van "Norman Beaker", Ronald Burssens ;-)

Maar verder gaan in de mood we're in zullen ze gedacht hebben en zo kregen we bij aanvang van set 2 uit het album "Déjà Vu" uit 1970 van CSN&Y het voor velen tot een bijna delirium gebrachte "Almost Cut My Hair". Ook de conversatie tussen de gitaar van Luc Janssens en de "beast" van Patrick Cuyvers werd een prachtig "hoorspel". Diegene die diene van de Buiting (Paal) kennen weten dat zijn hart ligt in de "Big Easy" en met "Here Comes The Big Parade" werden we terug naar de "Second Line" getransporteerd, en ja hoor we konden het hier allemaal wel smaken wat deze heren ons brachten. Het was trouwens een tijdje geleden dat we de ingewanden van PC's "Beast" nog eens konden aanschouwen.

Van feesten op de "Second Line" krijg je dorst en dus ook deze "Fred Klee & Southern Rumble" met de bestelling van 4 pintjes zonder BTW, wat dan door de menigte hilarisch werd onthaald, ben je mee ;-). Ook "The Gringo Man" kan als een ontluikend NOLA nummer worden aanzien en de stemming werd alsmaar uitbundiger. Even een cool down inlassen was geen slecht idee want de stutsels in de mijnschachten stonden op het begeven. Met "Please Forget My Name" en "Doin' Crazy" konden we hier met z'n allen dan even figuurlijk naar adem happen.

Twee nummers konden we genieten van de spreekwoordelijke kalmte maar wat daarna kwam leidde dit alles in tot een daadwerkelijk muzikaal orgasme. Met de soul van dominee Al Green's "Take Me To The River" konden we stellen van all hell break loose. De echo van de klanken kwam toen van toen van Arnout samen met de volle 100% overgave van Fred Klee. En wij met z'n allen richting river voor wat afkoeling.

Terug richting "The Band" dan maar met het al even uitbundig gebrachte "The Shape I'm In", en bij velen hier een portie nostalgie die loskwam. Met het funky "Let The Devil Do His Thing" verdwaalden we terug richting NOLA met dit nummer over Soul, Blues en...Sex. Een nummer waarop Fred Klee ook zijn meesterschap van scatten liet bewonderen. Misschien maakten de "Stones" daarop hun answering song "Sympathy For The Devil", we zouden het nog begrijpen ook.

Na "Love Comes In A Minute" deinden we richting apotheose van dit concert. Ik had het al waargenomen op de setlist. Het einde zou zinderend gaan worden met de nooit verdwijnende hit van "Storyville". Malford Milligan en Storyville maakte dat het door David Grissom geschreven nummer uit 1996 gewoonweg onsterfelijk zou worden. Ook hier vanavond werd het samen met Fred Klee uit volle borst meegezongen, een waar kiekebisj moment en het dak ging er hier af. Helaas was het liedje hier ook uitgezongen en al hoefde opper-kompel Herman Ectors niet aan te dringen voor een encore toch kwam die er al vrij vlug.

Dus voor pasen geen as gaa paast da de paas aan aa paast, paast dan ma ga iets anders als bisser maar gewoon een reprise van ""Love The One You're With" en een nog meer uitbundige versie, voor zover dit nog kon, van Al Green's "Take Me To The River" maakten van dit feestje een hoogtepunt. Een ware parade waarop het einde de "jam" gedachte de bovenhand nam en iedere muzikant nog eens kon laten horen waarom hij deel uitmaakt van deze "Fred Klee & Southern Rumble", dit incluis de voortreffelijke basgrooves van Jan Ieven. En Fred, een CD zonder BTW kan ook nog wel :-)

"Formitastisch" zou Xavier de Baere deze avond hebben beschreven en zo kunnen we ons opmaken voor een nu al geslaagd "be-MINE Blues Fest" op 12 juni hier op dit plein. Een festival met deze "Fred Klee & Southern Rumble" maar ook met Steven Troch, David Ronaldo & The Dice, The Bluesbones, The Dibs en Rock On Wood. Tonight we had a blast...en zo weet onze Vic morgen wat te vertellen op de vergadering van "Gevarenwinkel". CU en tot het volgende clubseizoen met ....sttt! Wie het indrukwekkend gitaarspel van Luc Janssens nog eens wil terug horen, dat kan. Op "Hookrock" op 1 & 2 juli met de ressuraction shuffles van "Last Call".

Met dank aan Herman, Pascal en de volledige "be-MINE Blues crew voor een uitstekend eerste seizoen.

de Beast, onverslijtbaar...